Staken op de Beestenmarkt: "We gaan dóór!"
Geen lesgeven vandaag, maar actievoeren op de Beestenmarkt in Deventer. Dat deden de Gelderse en Overijsselse leerkrachten uit het primair onderwijs. “Vriendinnen van mij zeiden: ‘Jij vrijwilligerswerk doen?’ Dat doe je toch al de hele dag op school.”
Beeld: Fred van Diem
Even een ‘boze selfie’ maken. Christel ten Vergert en haar collega Andrea Roberts zetten tegen het eind van de manifestatie hun boze gezicht op voor hun camera om die vervolgens met de hashtag #jufisboos de wereld in te slingeren, zoals net vanaf het podium is gevraagd. “Ja, wij zijn boos”, zegt Ten Vergert. Ze werkt op Het Meerik in Enschede, een school voor voortgezet speciaal onderwijs. “We hebben een reorganisatie achter de rug. We doen hetzelfde werk met veel minder collega’s. En de problematiek van de leerlingen is zwaarder geworden.”
We hebben een reorganisatie achter de rug. We doen hetzelfde werk met veel minder collega’s.
Op de Beestenmarkt in Deventer voerden duizenden leerkrachten actie voor een beter salaris en eigenlijk ook nog steeds voor minder werkdruk, ondanks het eerder gesloten werkdrukakkoord. Ze namen het stokje over van collega’s uit Zuid-Nederland, die vorige maand staakten. Vanaf half elf stroomt het plein vol. Sommige sportievelingen arriveren hardlopend of komen met de wielrenfiets aan. In een mum van tijd is het plein groen: de groene hoedjes doen het goed en vinden gretig aftrek. Net als de bandana’s en de waterflesjes, vanwege de warmte. Meegenomen kinderen leven zich uit op de stormbaan die naast het plein staat.
Beeld: Fred van Diem
Complimenten
Meisjes met een grote rode strik delen kaartjes met complimenten uit aan de leerkrachten. Een leraar passeert met een bescheiden bordje in zijn hand. ‘Ik staak, maar kan geen groter bord betalen’, staat erop. Jolanda Hendriks, leerkracht groep 3 op De Mare in Almelo, heeft een groene ballon om haar middel met daarop een boze smiley. “Salaris is voor mij nu het eerste punt. Op mijn school hebben we sinds kort goede afspraken om de werkdruk te verminderen.” Haar collega Martine Veldman knikt en zegt: “De minister moet voor het salaris over de brug komen.” De collega’s zitten in de laagste salarisschaal LA. Hendriks: “Het is niet eerlijk als je het met het voortgezet onderwijs vergelijkt, maar ook ten opzichte van de zorg en politie lopen we achter. Bovendien: de bedrijven profiteren al wel, waarom wij dan niet?”
Het salaris is niet eerlijk als je het met het voortgezet onderwijs vergelijkt, maar ook ten opzichte van de zorg en politie lopen we achter.
Op het podium roepen de dames van Theaterzaken ondertussen alle stakers op om in beweging te komen. “Wij hebben een eigen didactiek”, verkondigen ze. “Draai naar de bomen en steek je hand omhoog. En zeg tegen je collega: wat fijn dat je er bent.” De stakers op het plein draaien een kwartslag. “Zo, dat hebben we goed geïmplementeerd”, zegt de presentatrice voldaan.
Beeld: Fred van Diem
Actiebereidheid
Serieus wordt het als de vertegenwoordigers van het PO-front aan het woord komen, die de estafettestakingen organiseren. Jan van de Ven, van PO in Actie, heeft niet het idee dat de actiebereidheid minder wordt. “Het is groter dan ooit tevoren. Gooi de scholen dicht totdat het geregeld is.” AOb-bestuurder Eugenie Stolk laat weten dat het nog lang niet klaar is. “Wij gaan door totdat het kabinet over de brug komt. Eerst met de volgende estafettestaking in Zuid-Holland en Zeeland na de zomervakantie. Als er met Prinsjesdag niks gebeurt, gaan we intensiever door. We moeten erkenning krijgen.”
Ernestine Kersbergen is kleuterjuf. Ze staat vandaag niet in de klas, maar bij een statafel net voordat het programma begint. Haar school De Cantharel in Ermelo is dicht. “Voor de kinderen, echt daar doe ik het voor. Ik heb al 34 jaar hetzelfde salaris. Mijn vriendinnen uit het bedrijfsleven liggen in een deuk. Zeker toen ik zei dat ik misschien nog vrijwilligerswerk wil doen. Ze zeiden: dat doe je al de hele dag op school.” Volgens Kersbergen wordt het beroep nog te veel als een roeping gezien. “Overuren worden niet als overwerk gezien, maar als betrokkenheid.”
Overuren worden niet als overwerk gezien, maar als betrokkenheid.
Beeld: Fred van Diem
Hoewel de staking nu vooral over salaris gaat, staken veel keerkrachten ook nog voor de werkdruk. Marcel, die lesgeeft aan een combinatiegroep 7-8 in Voorthuizen, noemt het geld dat het kabinet uittrekt ‘een druppel op een gloeiende plaat’. Hij wil doorgaan met de stakingen als dat nodig is. “Als je ergens aan begint, moet je door.”
Dat zegt ook Ten Vergert uit het vso. “Het moet vooral zichtbaar blijven, onze stakingen. Daarom ben ik ook hier naartoe gekomen. Wat mij betreft gaan we elke maand, maar dan landelijk staken. Laten we het maar uitbreiden. Het is misschien lastig voor ouders, maar klassen naar huis sturen omdat er geen leerkracht is, is nog vele malen vervelender.”
