Flashback: 'Je kon alles met haar bespreken'
Minister Ingrid van Engelshoven (51) verhuisde op jonge leeftijd naar België. Ze bezocht er de Gemeentelijke Basisschool in Beerse, destijds een meisjesschool. In de derde klas kreeg ze juffrouw Aerts. Een verademing op school en een voorbeeld voor later. Nin Aerts is in 2015 overleden.
Beeld:\x3ca href=\"http://fredvandiem.nl\" target=\"_blank\" rel=\"noopener\"\x3e Fred van Diem\x3c/a\x3e
Wat me het meeste is bijgebleven, is haar autonomie, haar onafhankelijkheid. Dat straalde zij ongelooflijk sterk uit en dat sprak mij aan. Juffrouw Aerts was daarin een voorbeeld voor mij. Ik dacht: Als ik later groot ben, wil ik zijn zoals zij is. Ik moet zeggen, het speelde ook mee dat ze prachtig lang haar had. Stijl haar ook nog eens. Ik had krullen, dus dan wil je als meisje natuurlijk precies het tegenovergestelde.
De leukste juf op school
Overigens was ze niet alleen door mij heel geliefd. Ook de andere meisjes in de klas vonden haar de leukste juf op school. In die tijd was er doorgaans een autoritaire aanpak in het onderwijs. Regels zijn regels en als je je daar niet aan hield, moest je in de hoek staan. Juffrouw Aerts*Nin Aerts (1945-2015) gaf les op de meisjesschool in Beerse. Oud-leerkracht Jef Michielsen werkte lange tijd met haar samen: “Nin en ik waren beste maatjes. Ze was recht door zee, tegen haar collega’s, maar ook jegens haar leerlingen. Ik denk niet dat zij zich ooit heeft gerealiseerd dat ze een voorbeeld was voor Ingrid van Engelshoven. Daarvoor was zij veel te bescheiden.” was heel anders en helemaal niet streng. Je mocht een mening hebben en je kon alles met haar bespreken. Dat waren we helemaal niet gewend op school.
Ik liep in de pauze gerust even bij haar binnen om iets te vragen. Iets wat bij de andere juffen en meesters niet bij me op kwam.
Het was een openheid richting leerlingen waarmee ze haar tijd ver vooruit was. Zo liep ik gerust in de pauze even bij haar binnen om iets te vragen. Dat kwam bij andere juffen en meesters echt niet in me op. En ze ging bijvoorbeeld tijdens de lesdag zo maar op de rand van haar bureau zitten. Gewoon even kletsen met de klas, een goed gesprek hebben, tussen de sommen en taalles door. Daarmee brak ze met de destijds gebruikelijke formaliteit in het onderwijs.
Indrukwekkend
Er werd ongelooflijk veel gelachen bij juffrouw Aerts. Maar ze had ook een goed oog voor emotionele gebeurtenissen in het leven van kinderen. Tijdens het schooljaar overleed de vader van een klasgenootje, dat overigens tevens mijn buurmeisje en beste vriendinnetje was. Het was de eerste keer dat de dood zo dichtbij kwam en dat was heel indrukwekkend. We waren allemaal nog maar een jaar of acht.
Ik herinner me nog dat onze juf het meteen bespreekbaar maakte en dat ze ons deze gebeurtenis op een rustig tempo hielp verwerken. Ze bereidde ons bijvoorbeeld heel goed voor op de begrafenis die we als klas zouden bijwonen. Ze nam ook de tijd om de terugkeer van ons klasgenootje, dat uiteraard een tijdje thuis was gebleven, zo aangenaam mogelijk te maken. Ze wist altijd een heel veilige, open en respectvolle sfeer in de klas te creëren.
Daardoor was er ook nooit onrust of geklier. Dat wilde je als leerling ook helemaal niet. Ze toonde respect voor ons, hoe jong we ook waren. Wij gaven haar dat vanzelf terug.”
Elke maand publiceert het Onderwijsblad een interview met een min of meer bekende Nederlander over zijn of haar favoriete leerkracht. Deze tekst verscheen in het april-nummer van het Onderwijsblad.
