Idee: Laat kinderen coronageschiedenis schrijven
Leerkracht Marie-Louise Loomans daagt leerlingen uit groep 6, 7 en 8 uit om op te schrijven hoe zij de coronacrisis beleven. De geschiedenis? Die schrijven wij zelf!
Beeld: Angeliek de Jonge
‘Lieve kinderen, vandaag hoeven jullie niet naar school. Zo’n toestand hebben we nog niet eerder meegemaakt in Nederland.’ Zo begint de promotiefilm die kinderen uitnodigt op te schrijven hoe zij de coronacrisis ervaren. Dit keer draait het niet om Karel de Vijfde, Willem van Oranje of de slavernij, maar maken kinderen zelf iets mee dat later zeker de geschiedenisboeken in zal gaan. Vandaar de titel van het project ‘De geschiedenis? Die schrijven wij zelf’.
Als kind ging ik graag tekenen of schrijven als er iets beangstigends gebeurde. Ik denk dat kinderen dat nog steeds graag doen.
Hoe kwam initiatiefnemer Marie-Louise Loomans, invalleerkracht in de regio Hilversum, op het idee? “Zoals bij iedereen overviel de coronacrisis mij persoonlijk, maar ook in het onderwijs. Van de ene op de andere dag lag alles stil. Het nieuws erover zoog ik op als een spons. Kinderen zien en ervaren de veranderingen ook en dat triggerde mij. Hoe leg ik uit wat er aan de hand is? Hoe stel ik gerust? Maar ook: hoe beleven kinderen het en hoe zou ik zelf reageren als ik kind was? Zou ik dan bang zijn? De maatregelen tasten onze vrijheid aan; wat zou ik daarvan vinden? We kunnen nu weer naar school, maar het virus bedreigt onze vrijheid nog steeds. Het ligt als een klamme deken over ons heen.”
Loomans: “Als kind ging ik graag tekenen of schrijven als er iets beangstigends gebeurde. Dat deed ik bijvoorbeeld toen mijn oma doodging. Omdat ik dat fijn vond, denk ik dat kinderen dat nu ook nog steeds graag doen.” Als leerkracht laat ze kinderen graag opstellen schrijven. “Het is een mooie manier om meer over je leerlingen te weten te komen. Wat kunnen ze op het gebied van grammatica, spelling en creativiteit?"
Anne Frank
"Ik wijs ook graag op het dagboek van Anne Frank die als kind in de oorlog beschreef wat ze meemaakte. Daardoor weten wij nu hoe haar dagen waren. Haar dagboek is enorm kostbaar voor ons, 75 jaar na de oorlog geeft het ons inzicht in de beleving van een kind uit die tijd.”
Bij het stellen geeft ze kinderen creatieve vrijheid. “Let op spelling en grammatica, maar verder is het vrij. Wat beleef je? Wat voel je? De bijdrage mag in de vorm van een opstel, rap, gedicht. Ze mogen er ook bij tekenen.”
Al meer dan vierhonderd kinderen leverden een, vaak ontroerende, bijdrage. “Een jongetje schreef dat hij zich zorgen maakte over zijn papa. Die zat voor zijn werk in Venezuela en mama en hij wisten niet of hij terug zou kunnen komen. Veel kinderen schrijven over hun opa’s en oma’s die ze van het ene op het andere moment niet meer mogen knuffelen.”
Veel kinderen schrijven over hun opa’s en oma’s die ze van het ene op het andere moment niet meer mogen knuffelen
‘De minister-president, Mark Rutte, vertelde op de tv dat wij ons ook aan regels moesten houden. We mochten eerst geen handen meer op school geven en daarna konden we niet meer naar school en moesten we thuis werken. Ik vond het eerst leuk, maar achteraf heb ik toch spijt want je kan niet met vriendinnen spelen of met zijn allen naar de winkel’, schreef Amy (12) uit groep 8.
En: ‘Er vliegen nu bijna geen vliegtuigen meer, er rijden veel minder auto's. De lucht is veel schoner. Ik hoorde op het nieuws dat zelfs de top van de Himalaya (hoogste berg van de wereld), sinds dertig jaar te zien is. Zo schoon wordt de lucht nu. Ik hoop dat we dat zo kunnen houden.’
Normigia (10) uit groep 6: ‘Het klinkt gek, maar ik wil graag weer terug naar school. Ik mis mijn juf, mijn vriendinnen en ik wil niet achterlopen met mijn werk.’
Of Alex (12) uit groep 8: ‘Ik vond het wel jammer dat ik niet bij mijn opa en oma op bezoek mocht. Soms deed ik dit wel om eten te brengen en dan moesten we 1,5 meter afstand houden. Vooral mijn oma vond dat moeilijk, die wil altijd met mij knuffelen.’
Tijdscapsule
Het doel is om na de crisis een boek uit te geven waarin de honderd beste bijdragen zijn gedocumenteerd. Alle ingezonden bijdragen worden - op papier en op een digitale stick - in een verzegelde tijdscapsule gestopt die in de regio Soest de grond in gaat. “Misschien wordt die capsule over een paar honderd jaar wel gevonden. Dat is voor kinderen een spannend idee. Hierdoor weet je: ik ben onderdeel van een groter geheel.”
Je kunt leerlingen nog steeds uitdagen om aan dit project mee te doen. De opdracht past in een taalles met een creatieve verwerking. Stuur de bijdragen van jouw leerlingen naar creadagia@gmail.com
