Geld telt: salarisverschillen van internationals
In de Onderwijsblad-rubriek 'Geld telt' deelt onderwijspersoneel zijn huishoudboekje. Ditmaal assistent-professor Pierre, die veel meer verdient dan zijn partner. "Mijn vriendin is een succesvollere onderzoeker dan ik, maar zij verdient minder. Zij is verbonden aan een Zweedse universiteit, maar werkt in Wageningen."
foto: Jelmer de Haas
Pierre (34) is onderzoeker en assistent-professor aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Hij komt uit het Franse Le Havre en woont met zijn vriendin Laura in Amsterdam. “Op de woensdagavondborrel betaal ik vaak de laatste ronde.”
Pierre: “Ik woon nu twee jaar in Amsterdam. In Frankrijk zijn we niet erg open over geld, daarom vind ik het interessant om mee te doen aan deze rubriek. Ik ben een voorstander van meer transparantie. Nederlanders zijn over het algemeen opener dan Fransen.” Dit artikel komt uit het Onderwijsblad, boordevol interviews, tips en onderzoek. Je ontvangt het blad automatisch als je lid bent van de AOb. Sluit je aan bij de AOb
“In Nederland heb ik een flink belastingvoordeel omdat ik een hoogopgeleide expat ben. Dat voordeel is zo’n 600 euro per maand. Ik vind geld niet heel belangrijk, ik wil er ook niet al te veel over nadenken, maar ik realiseer me ook dat het een luxe is om er niet te veel mee bezig te hoeven zijn."
"In Frankrijk zou ik als assistent-professor ongeveer 2300 euro verdienen, dat is minder dan in Nederland. Maar het salaris is niet de reden dat ik in Nederland ben. Ik deed mijn phd in het Frans-Caribisch gebied, in Guadeloupe, waar ik samenwoonde met mijn verloofde uit Guadeloupe. Toen zij naar Europa vertrok voor haar onderzoek, volgde ik haar terug naar Europa. Toen onze relatie uitging, werkte ik in Zweden waar ik mijn huidige Franse vriendin ontmoette. Zij bracht mij naar Nederland, omdat ze hier een onderzoeksbeurs kreeg. Ik ben haar gevolgd."
Omdat mijn vriendin minder verdient, betaal ik onze huur
"Ik ben heel blij met mijn aanstelling in Amsterdam. Ik had niet gedacht meer te gaan verdienen dan in Zweden. Het belastingvoordeel vind ik eigenlijk helemaal niet nodig en ook oneerlijk. Mijn vriendin bijvoorbeeld is een succesvollere onderzoeker dan ik, maar zij verdient minder. Zij is verbonden aan een Zweedse universiteit, haar salaris wordt betaald door die Zweedse universiteit. Omdat zij minder verdient, betaal ik onze huur.”
Academische wereldje
“Mijn moeder vraagt zich soms af, of en hoe ik het financieel red. Zij is nieuwsgierig en ook bezorgd, omdat ze het academische wereldje waarbij je om de zoveel jaar naar een ander land verhuist, niet helemaal snapt. Mijn ouders hebben een vrij conservatief beeld van het leven. Op mijn leeftijd vinden ze dat je een gezin moet hebben, een auto en een eigen huis. Dat heb ik allemaal niet. Voor hen is dat wennen."
"Mijn ouders betaalden mijn collegegeld en de huur zolang ik studeerde. Op mijn 25ste haalde ik mijn phd. Ik ben opgegroeid zonder problemen met geld. Mijn ouders zijn allebei dokter. Maar ze leerden ons - mij, mijn broer en zus - niet te veel geld uit te geven. Ik heb dat van ze meegekregen. Je weet nooit wat er kan gebeuren, dingen kunnen misgaan."
Ik kan moeilijk doen over een paar euro’s
"Soms heb ik een conflict hierover met mijn vriendin. Ik kan moeilijk doen over een paar euro’s. Ik zal bijvoorbeeld nooit een dessert bestellen in een restaurant, ook al zou ik er nog zo’n zin in hebben. 8 euro voor een chocoladecake is me te veel. Ik kan zo’n cake makkelijk zelf maken. Als ik iemand uitnodig voor een etentje heb ik er minder moeite mee wat de ander bestelt, maar voor mezelf zal ik de uitgave minimaliseren."
"Ik heb een tijdje geleden een piano gekocht. Dat voelde als een cadeau aan mezelf, maar het zou pas echt een cadeau zijn, als ik mezelf een echt mooie piano kan geven van vijfduizend euro.”
Ik vind dat we af moeten van het gebruik van plastic en auto rijden
“Ik let er op het milieu zo min mogelijk te belasten. Mijn footprint probeer ik zo klein mogelijk te houden. Ik doe onderzoek naar de invloed van klimaatverandering op de landbouw. Ik vind dat we af moeten van het gebruik van plastic en auto rijden. Als onderzoekers willen we ook niet meer overal naar toe vliegen voor een congres of onderzoek. Ook voor een familiebezoek of vakantie pakken we de trein. Zoals laatst op en neer naar Athene met de trein, de bus en de boot, dat kost ongeveer duizend euro en 17 uur reizen over land en 20 uur op de boot. Met het vliegtuig zou het 300 euro hebben gekost. We kunnen dit doen omdat we een goed inkomen hebben, maar ook omdat het onze prioriteit heeft. In de stad doe ik alles op de fiets en ik geef weinig uit aan kleding."
"Mijn leeftijdsgenoten verdienen minder dan ik. Op de woensdagavondborrel betaal ik vaak de laatste ronde. Laatst was dat 60 euro. Toen ik een phd-student was, stelde ik het ook op prijs dat iemand die meer verdiende, meer betaalde.”
