Flashback: 'Je bent nooit een mislukkeling'
Tv-presentator Ron Boszhard (54) maakte ook cabaret- en theaterprogramma’s. Al in de vijfde klas van de Oranje Nassauschool in Amsterdam voorzag meester Paul de Vries zijn carrière in de spotlights.
Beeld: Fred van Diem
“Hij was een soort hippie. Snap je wat ik bedoel? Vrijgevochten en met maling aan de regeltjes - voor zover dat kon op school natuurlijk. Hij maakte ons aan het lachen en liet ons in onze waarde. We waren volwaardige individuen voor hem, met ieder zo zijn talenten. Die legde hij niet langs een meetlat. Als je goed toneel kon spelen, of handig was met auto’s, was dat net zo waardevol als goed kunnen spellen.
In de vijfde klas liet Paul me zien dat ook ik meetelde, al was ik beroerd in de meeste vakken
Dat was voor mij een openbaring, want in de vierde klas had ik een juffrouw die me naar de LOM-school wilde hebben. Alles in die boodschap zegt: je voldoet niet. Gelukkig vonden mijn ouders het geen goed idee. In de vijfde klas liet Paul me zien dat ook ik meetelde, al was ik beroerd in de meeste vakken. Ik kon weer andere dingen.
Er was niet alleen een chemie tussen hem en mij, maar ook tussen hem en de klas als geheel. Dat was echt iets bijzonders hoor. We hebben tot kort voor zijn overlijden om het jaar een reünie gehouden die hij en wij trouw bezochten. Op de allerlaatste, dat voelde iedereen wel aan, heb ik een filmverslag gemaakt. Iedereen heeft wat verteld, ook Paul. Hij was toen al heel zwak, maar hij bleef tot het laatst toe die lieve meester die we kenden. Een maand later is hij overleden.
Ik heb zo veel van die man geleerd. Ook heus rekenen en spellen, maar vooral hoe je moet omgaan met mensen
Ik heb zo veel van die man geleerd. Ook heus rekenen en spellen hoor, zo goed en zo kwaad als dat ging, maar vooral hoe je moet omgaan met mensen. Dat je moet kijken wie iemand is, wat zijn kracht is en dat iedereen waardevol is. En dat je dat ook moet uitdragen.
In mijn programma Bommetje! werk ik met kinderen. Ik probeer de jeugd in de geest van Paul te benaderen: met respect, enthousiasmerend en met de boodschap: je bent nooit een mislukkeling.
Paul heeft ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk naar de Kleinkunstacademie ben gegaan. Hij heeft het destijds zelfs op een rapport geschreven: Ron moet maar naar een toneelschool! Ik zal nooit weten of ik die stap had gezet als ik op de LOM-school was geparkeerd. Daar was ik misschien niet weggekomen met typetjes spelen en grappen vertellen. Paul kon daar smakelijk om lachen. Dat zorgde ervoor dat ik op de middelbare school in een cabaretgroep zat en daar in verder wilde.
Terwijl ik dit vertel heb ik een stukje lavasteen in mijn handen, dat Paul eens aan iedereen gaf. Het ligt hier altijd in de huiskamer. Hij had er een verhaaltje bij, dat ik eerlijk gezegd ben vergeten. Maar dat maakt niet uit. Paul is er altijd een beetje bij.”
Paul de Vries
Paul de Vries (1953-2012) vroeg zich in zijn laatste dagen af of hij een goede leraar was geweest. “Dat was hij”, vertelt oud-leerling Fred Wijdogen. “Hij maakte onderwijs aanschouwelijk met zelf opgegraven fossielen. Hij had moeite met het nieuwe lesgeven, met administratieve rompslomp achter de pc. Zijn levenswerk was een muurschildering samen met zijn leerlingen, waardoor je op school letterlijk langs de geschiedenis kan lopen.”
