Flashback: 'Hij durft zich kwetsbaar op te stellen'
Tommie Niessen is de bekendste verpleger van Nederland. Hij schreef het boek ‘Tommie in de zorg’ en maakte een blog en een podcast. Nu is er ook de roman ‘Kastanjehoven’ over zijn ervaringen als verpleger. Docent Harold Meulendijks is Niessens voorbeeld.
Beeld: Fred van Diem
“Harold Meulendijks geeft les op het Zorg & Welzijn College in Helmond, waar ik nu als docent-in-opleiding rondloop. Ik heb hem daar leren kennen en het klikte meteen tussen ons. Het jammere is, dat ik nooit les van hem heb gehad toen ik student was. Een paar jaar geleden ben ik naar zijn lessen gaan kijken om te zien of het leraarschap iets voor mij is. Hij geeft op zo’n mooie manier les. Hij durft zich kwetsbaar op te stellen, hij is niet de alwetende docent, zo van ‘jongens ik weet alles’, hij zegt het gewoon als hij iets niet weet. Hij staat naast de leerling. Hij práát met ze. En hij durft te improviseren.
Hij is niet de alwetende docent, zo van ‘jongens ik weet alles
Ik herken me in hem. Ik vind ook dat je kwetsbaar mag zijn. Als je iets van jezelf laat zien, dan krijg je iets terug. Dat doe ik ook met mijn patiënten in de ouderenzorg. Toen ik stageliep in een zorginstelling, vond een stagebegeleider dat ik teveel van mezelf met de patiënten deel. Bijvoorbeeld iets over mijn vriendin. Maar als iemand ernaar vraagt, vind ik het beleefd als je antwoord geeft. Sommige ouderen willen graag even echt met je praten.
Na de middelbare school wist ik heel lang niet wat ik wilde worden. De middelbare school staat los van de praktijk en de echte wereld. Wiskunde interesseerde me niet, ik zag het nut er niet van in. Economie, een saaie docent, oubollig, dat schoot niet zo op. Ik kon het allemaal wel, maar ik voelde geen passie voor de vakken.
Iets voor vrouwen
Mijn moeder zei dat ik de zorg moest proberen. Toen heb ik haar uitgelachen. Zij werkte in de zorg. ‘Dat is iets voor vrouwen’, zei ik. Ik was toen al twee keer gestopt met een opleiding, eerst marketing, daarna cultureel werk. Op de bbl-opleiding zou ik ook geld gaan verdienen. Dat beviel me wel. Ik dacht: Laat ik dan maar gaan, stoppen kan altijd. Tot mijn verrassing vond ik het meteen leuk. Wat de zorg zo interessant maakt, zijn de mensen waarmee en waarvoor je werkt.
Nu wil ik de zorg combineren met lesgeven. Ik hoop leerlingen op eenzelfde manier te inspireren als Harold doet. Ik zie hem meer als vriend dan als docent.
Ik hoop leerlingen op eenzelfde manier te inspireren als Harold doet. Ik zie hem meer als vriend dan als docent.
Ik ben een leerling die veel moeite heeft om zich ergens toe te zetten. Ik stel alles uit. Ik heb druk nodig om iets af te maken. In die zin ben ik nog hetzelfde als toen ik veertien was. Ik ben op school nu bezig met een project waar ik best panisch voor ben. Ik ben bang dat ik het niet kan. Ze hebben mij gevraagd een alternatief programma te maken voor eerstejaars studenten omdat ze wegens corona niet op stage kunnen. Ik heb ‘ja’ gezegd, maar ik heb geen idee hoe het moet. Eén van de dingen die ik niet kan inschatten is hoeveel lesstof je in een programma kunt stoppen. Als ik ergens een half uur moet spreken, spreek ik zo drie uur vol. Snap je? In dit soort situaties benader ik Harold. Hij helpt mij met praktische tips.”
Docent Harold Meulendijks
Harold Meulendijks, docent zorg en welzijn op ROC Ter AA in Helmond: “Ik heb Tommie aangemoedigd les te gaan geven, het is een prachtig vak. We kijken op dezelfde manier naar mensen, als gelijken. We gaan naast de student staat of in Tommies geval naast de cliënt, nooit erboven. Als docent wil ik studenten coachen en begeleiden naar hun droom. Dan sta ik soms met tranen in mijn ogen bij het eindexamen naar ze te kijken. Tommy is nu op onze school als docent-in-opleiding. Hij is supergedreven, vasthoudend en creatief.”
