Eindexamenleerling kijkt uit naar betere tijden

Tekst Maaike Lange - Redactie Onderwijsblad - 10 juni 2021 - 6 Minuten om te lezen

Beeld: Fred van Diem

(Beeld: Fred van Diem)

Ze hebben behoorlijk wat moeten inleveren

Florentine Krijnen. Docent Frans en mentor 6 havo en vwo op de Vrije School in Zutphen.
“Het is een hechte groep. De stamklas is al zes jaar bij elkaar en ik heb ze al drie jaar. Ik ben met ze vergroeid, zoals ook zij met elkaar vergroeid zijn. Het hele schooljaar hebben ze les gehad op school. Maar het is ook de groep die in het pré-examenjaar de lockdown meemaakte. Dat was zo zoeken toen. Leerlingen zetten hun schoolwerk op een lager pitje, ze dachten: dat duurt drie weken, dat lopen we later wel in. Het bleek veel langer te duren. Het afgelopen schooljaar hebben ze gevoeld dat ze geacht werden dingen te weten of te kunnen, die ze helemaal niet goed wisten of konden. De eerste toetsweek maakten ze daardoor slechter. Het maakte ze onzeker en ze vroegen zich ook hardop af of school wel genoeg deed. Als mentor luisterde ik naar ze. Ik snapte hun emoties en onzekerheden. Maar ik wist ook dat school zo goed mogelijk probeerde mee te bewegen. Ze zijn slachtoffer van een situatie waar niemand iets aan kon doen en die machteloosheid voelden ze.

Ze hebben behoorlijk wat moeten inleveren: de buitenlandse kunstreis en de presentaties van de eindwerkstukken voor een live publiek. Ook goede leerlingen werden onzeker van al die onzekerheden. Wat staat ons te wachten met het eindexamen, worden we wel genoeg gecompenseerd? Uiteindelijk heb ik heb de indruk dat ze vol vertrouwen de wereld ingaan. Het wordt beter, voelen ze. Tegen de tijd dat zij gaan studeren ziet de wereld er weer anders uit. Ze hebben een enorme kracht. Ik zie veel positieve energie, die ook mij goed doet en trots maakt. Leerlingen hebben geleerd elkaar te helpen en te motiveren. De eindwerkstukken hebben ze uiteindelijk opgevoerd voor elkaar en een online-publiek. Ze hebben elkaar moed ingepraat en met elkaar de successen gevierd. Dat neemt niemand ze meer af. Als eindexamenstunt hebben ze met een dikke knipoog naar corona een teststraat gemaakt en een feestje gebouwd. Ik heb op een andere manier contact met ze gehad dan voorheen met mentorklassen. Voor het eerst zat ik in de klassen-whatsappgroep. Op zaterdagmiddag appte ik in examentijd met de vraag hoe het ging. De lijntjes zijn korter geworden en dat voelt goed.”

(Beeld: Fred van Diem)

Ik heb ze alle steun willen geven

Maikel Govaarts. Gymdocent en mentor van 5 havo aan het Dr. Mollercollege in Waalwijk. In de klas van Maikel zijn er nu 11 van de 19 geslaagd. De overige leerlingen maken gebruik van het tweede tijdvak of hebben herkansingen

“Net als vorig schooljaar ga ik dit jaar op de racefiets al mijn mentorleerlingen hun cijferlijsten brengen. Dat is iets wat corona heeft opgeleverd: meer betrokkenheid bij elkaar en een meer menselijke benadering. Voor leerlingen is het toch bijzonder dat een docent plotseling thuis bij ze op de stoep staat. Ik ben een fanatieke mountainbiker, ik heb met Erik Dekker in Zuid-Afrika een etappekoers gereden, dus dit is een leuk trainingsrondje.

Ik heb nog nooit zoveel energie gestoken in een mentorklas als dit jaar. Deze corona-tijd is geen leuke tijd, maar wel interessant, want leerzaam. Ik ben scherper en alerter dan andere jaren. Ik wil het beste uit de leerlingen halen, altijd, maar zeker in deze tijd. Ik heb ze alle steun willen geven. Ik heb negentien leerlingen. De school heeft gekozen om de mentorklassen kleiner te maken. En zeker in deze tijd is dat belangrijk. Voor een aantal leerlingen is het een heftig jaar geweest. Ze worstelden met leerachterstand en hadden niet veel vertrouwen in hun examen. Gelukkig zijn de eindexamenklassen, zodra het weer mocht, naar school gekomen. Ze kregen lessen in een theater en een sporthal. Omdat ze op school waren, konden we ze makkelijker aanspreken. Dat gaat veel beter dan online.

Vorig jaar is mijn klas 100 procent geslaagd, onder meer door de versoepelde omstandigheden. Dit jaar mogen leerlingen een duim leggen op een laag cijfer buiten het kernvak. Door deze regel hebben sommige leerlingen weer hoop gekregen. Ik motiveer ze tot het einde. Ze verdienen het, want dit is wel de groep die in 4 havo, waar ze de basis leggen voor het examen, veel lessen heeft gemist. Hun hele ritme lag aan duigen, sommigen bleven langer in hun bed. Ze hebben zich helemaal moeten herpakken. Ondanks de leerachterstand hebben ze vertrouwen moeten houden. Dat was voor sommige pittig. Ook voor hun ouders. Sommigen zaten thuis in een conflictsituatie. Ouders vonden dat hun kind harder moest werken en leerlingen konden het soms niet opbrengen. Deze groep leerlingen heeft een enorme hobbel overwonnen door de draad weer op te pakken. Ze zijn veerkrachtig. Dat gaat ze zeker helpen bij alles wat ze hierna gaan doen.”

(Beeld: Fred van Diem)

‘Ze hebben best wel geleden’

Martine van Hoeve. Docent Nederlands en mentor 6 vwo Alkwin Kollege Uithoorn. In de klas van Martine zijn 18 van de 20 leerlingen geslaagd.

“Ik ken mijn mentorleerlingen heel goed, de meesten heb ik sinds de vierde. Tijdens de mentoruren ben ik vooral bezig geweest te vragen hoe gaat het met je? Ik praatte ook met ze over geluk en over waar het werkelijk om draait in het leven. Dan dachten ze wel even: daar heb je Martine weer, maar uiteindelijk vinden ze het toch interessant. Tijdens zo’n coronajaar, waarin ze best wel geleden hebben, brengt dat even wat anders. Normaal gaan we op een reis en is er een gigantisch gala, maar dit keer was alles afgelast. Ze vonden het ook heel moeilijk als ze weer in quarantaine moesten en in hun eentje thuis zaten, terwijl de rest samen op school was.

Gelukkig konden de eindexamenklassen naar school. Bijna het hele schooljaar heb ik ze fysiek gezien. Omdat alleen 5 havo en 6 vwo er waren, was het op school lekker rustig. Het zorgde voor een intiem sfeertje. Dat gaf de leerlingen het gevoel dat ze toch ook een beetje in een bevoorrechte positie zaten. Ik nodigde twee oud-leerlingen uit in mijn mentorles om te vertellen over hun eerste studiejaar en toen zij vertelden hoe dramatisch het was om de hele dag online lessen te volgen en helemaal niemand te ontmoeten, hakte dat er bij mijn leerlingen goed in. Ze realiseerden zich dat ze het zo slecht nog niet hadden. Ze gingen trouwens ook heus wel stiekem feesten.

Ik heb me wel even zorgen gemaakt over hun concentratie. Ze hebben twee jaar lang kortere lesuren gehad door corona. Zou het nog wel lukken om zolang aan een examen te werken? Ik heb ze een survivalkit gegeven als afscheid met een armbandje en een persoonlijke spreuk. De rest van je leven moet je het doen met jezelf. Probeer je eigen beste vriend te zijn. Die boodschap gaf ik ze mee. Ik gaf een peptalk over het belang van vriendschap boven geld en roem en ik liet een prachtige Ted Talk zien van Youtube. Na een paar minuten kon je een speld horen vallen. Ik denk dat in deze klas vriendschappen zijn gesmeed voor het leven. Dat is een goede post-corona basis. Ik zal ze missen. Ik zal ze vragen: Jongens, laat nog eens horen hoe het met je gaat.”

Dit artikel verschijnt in het juli-nummer van het Onderwijsblad. AOb-leden ontvangen het blad elke maand op de mat.