“De eerste weken werkte m’n duo vijf dagen, zodat zij er bij kon zijn als ik lesgaf. Na een week of twee heb ik gezegd: laat me maar. Ik moet het toch een keer alleen gaan doen.”

Leerkracht omdat: “Aanvankelijk vond ik de pabo niet echt bij me passen. Ik koos voor diëtetiek en werkte vier dagen per week op vijf verschillende locaties. Daar werd ik niet blij van. Ik miste het sociale, een praatje maken en vaste collega’s.

M’n zusje werkte inmiddels als juf. Ik ben toen bij m’n oude basisschool gaan meekijken en was vrijwel direct verkocht. De openheid van kinderen, de kleine gesprekjes tussendoor. Je hebt best een belangrijke rol. Kinderen iets bijbrengen en ze een veilig gevoel geven. Het past gewoon bij me.”

Mooi moment: “Vaak moet je on the spot iets bedenken. Op het schoolplein was een leerling heel boos. Ze wilde niet mee naar binnen, terwijl de pauze klaar was. Eerst zei ik: kom op, we gaan weer beginnen, je moet mee. Dat werkte niet.

Toen zei ik: Helpt het om even te springen? Dan gaat je boosheid misschien weg. Dat wilde ze wel proberen. Als ik meedeed. Dat het dan lukt om de aansluiting te vinden, dat een kind weer mee kan met de groep, dat vind ik heel mooi.”

Ik had niet verwacht dat ik best streng tegen de leerlingen moet zijn

Lastig: “Ik had niet verwacht dat ik best streng tegen de leerlingen moet zijn. Ik dacht: met een grapje en een lachje kom ik er wel. Maar je moet - zeker in het begin - kinderen heel goed de regels aanleren." 

Werk je in het onderwijs over 10 jaar? “Die kans is 80 procent, of hoger. Het heeft alles wat ik zoek in een baan.” 

“In die eerste periode was ik 19. Als leerlingen naar m’n leeftijd vroegen, draaide ik er een beetje omheen. Dat ik het zelf best gek vond, om al die docentrol te hebben, wisten zij niet.”

Docent omdat: “Ik heb het altijd wel in mijn hoofd gehad. M’n vader is docent, m’n zus juf, in de familie zijn er nog meer. Bij de keuze voor m’n bachelorstudie Global sustainable science heb ik gecheckt: kan ik daarmee ook de docentenopleiding doen?

Al in m’n tweede jaar kreeg ik bericht van m’n oude aardrijkskundedocent. Dat er een vacature was en of ik interesse had. Heel leuk en eervol, maar ook spannend en gek. Dit is de grote mensenwereld die me mailt, wist ik. Maar ik wilde het wel. En ik vind ‘nee’ zeggen best moeilijk, haha.”

Mooi moment: “Vanuit een hoofdstuk over wateroverlast had ik de leerlingen uitgelegd wat een wadi is. Tijdens een uitje fietsten we er langs eentje en riep een leerling: kijk mevrouw, een wadi! Het is zo gaaf dat je met kennis kunt bijdragen aan hun wereld.

Dat ik een stabiele factor voor leerlingen mag zijn, vind ik heel mooi.”

Veel leerlingen zijn zoekende, al geven ze dat niet altijd toe. Al die verschillende geluiden, zoveel nepnieuws ook. Dat ik een stabiele factor voor hen mag zijn en een bepaalde waarheid representeer, vind ik heel mooi.”

Lastig: “De combi zelf student zijn en ook al lesgeven is pittig. Er moet wel wat van m’n bordje af. Maar de tropenjaren zijn bijna voorbij, denk ik dan maar. Als leerling voelde ik altijd goed aan wat de docent eigenlijk moest doen. Maar sta je daar zelf, dan blijkt zo’n klas nog best lastig te doorgronden. Vaak moet je in een split-second de juiste keuze maken.” 

Werk je in het onderwijs over 10 jaar? “Dat zit er dik in: 80 procent. Er zijn nog zoveel taken die je kunt vervullen.”

“Ik had geen boek, geen laptop, ik wist niet waar de leerlingen waren. En plots stond ik tegenover een groep pubers. Zo hoort het niet te gaan. Dat weet en vindt iedereen. Maar ik vond het stiekem ook wel leuk. Gooi mij maar in het diepe.”

Docent omdat: “Ik was wat uitgekeken op m’n vorige baan. Ik ben tien jaar doktersassistent geweest en heb achttien jaar op de huisartsenpost gewerkt. Als kind wilde ik eigenlijk al voor de klas, maar het liep anders. Later dacht ik wel eens: als het gebeurt, dan als doktersassistent. Ik vind het ontzettend leuk om studenten voor te bereiden op een beroep waar ik zo lang met plezier in heb gewerkt.”

Mooi moment: “Laatst oefenden we een telefoongesprek over een sterfgeval. En dat je dan bijvoorbeeld moet vragen of het een verwachte, of onverwachte dood is. En of iemand echt overleden is. Sommige studenten zijn 15 en hebben zelf nog nooit een overlijden meegemaakt. Dat ga je toch niet vragen, zeggen ze dan.

In rollenspellen zoeken we samen naar woorden die voor hen passen in zo’n telefoongesprek. Die interactie vind ik heel mooi. Maar ook dat ze je weten te vinden met hun persoonlijke problemen.”

In een paar seconden spookt zoveel door je hoofd

Lastig: “Die eerste weken dacht ik: ik moet ze die stof leren, gewoon lesgeven. Maar daarmee sloeg ik de kennismaking over. En moest ik vervolgens heel hard werken om ze stil te krijgen, ze te laten doen wat ik wilde.

In een paar seconden spookt dan zoveel door je hoofd. Kan ik dit zeggen? Kan ik boos worden? Moeten ze me eigenlijk wel leuk vinden? Nu weet ik: eerst de basis vormen. Laten zien wie je bent en echt op de relatie gaan zitten. Dan pikken ze het ook wanneer je een keer professioneel boos bent.”

Werk je in het onderwijs over 10 jaar? “Die kans is 100 procent. Voor de klas vind ik nu echt het leukst, maar er liggen zoveel kansen om je verder te ontwikkelen.”