'Als je racisme niet durft toe te geven, ben je pas echt een slecht mens'
Iedereen heeft al een stageplek, behalve Safran - de beste leerling van de klas. Mbo-docent Laurensz Rötgers zocht uit waarom en beschrijft zijn bevindingen in deze column uit het Onderwijsblad.
Columnist en mbo-docent Laurensz Rötgers Beeld: Typetank
Safran is de beste leerling van de klas. Bovendien is hij reuze aardig, ziet hij er piekfijn verzorgd uit en spreekt hij een stuk beter Nederlands dan menig klasgenoot oet de regiooooo. De ideale schoonzoon is hij zo ongeveer en dat maakt hem tot een geknipte verkoper. Maar hij kan geen stageplaats vinden. “Hoe kan dat nou, meneer? Iedereen in de klas heeft al een plek. Ze zeggen dat ik niet empathisch genoeg ben.” Ik zag aan zijn gezicht dat hij dat woord niet kende, dus ik legde het uit. Van binnen ontstak ik ondertussen in grote woede, want als iemand altijd bezig is met het welzijn van anderen, dan is het Safran wel.
Ik besloot te bellen naar het autobedrijf waar hij als laatste had gesolliciteerd naar een stageplaats. Ik hield me een beetje van de domme en vroeg de verkoopleider of hij nog op zoek was naar nieuw personeel. “Altijd, natuurlijk”, antwoordde de man, wiens plastieken glimlach zelfs door telefoon in mijn oor jeukte. Er volgde een lange klaagzang over de krapte op de arbeidsmarkt en de onmogelijkheid om een beetje behoorlijk personeel te krijgen.
Aan de andere kant van de lijn voelde ik de lach langzaam verschrompelen tot een zuur mondje
Ik besloot open kaart te spelen en merkte op dat ik het dan toch vreemd vond dat een talentvolle en representatieve jongeman bij zijn bedrijf werd afgewezen als stagiair. Aan de andere kant van de lijn voelde ik de lach langzaam verschrompelen tot een zuur mondje. Het bleef even stil en toen gaf de man toe dat híj natuurlijk graag iedereen een kans bood, maar dat iemand die een dure BMW kwam kopen natuurlijk liever niet geholpen zou worden door een… “nou ja, u begrijpt het wel”.
Racisme is erg, maar als je het niet eens eerlijk durft toe te geven en probeert af te schuiven op een ander, dan ben je pas echt een slecht mens. Ik nam mij direct plechtig voor om nooit een BMW aan te schaffen, een eenvoudig voornemen voor iemand die altijd in oude Volvo’s rijdt. Ik zei nog een paar dingen die ik vanuit professioneel oogpunt beter voor me had kunnen houden en verbrak de verbinding.
Toen ik na een wandelingetje een beetje was afgekoeld, besloot ik een lokaal autobedrijf op te bellen. Bij de eigenaar kan ik wel een potje breken. Ik legde de situatie uit en Safran kon op mijn voorspraak direct beginnen met zijn stage. “Aals ie moar gien accent het, want doar holt ich neet zoo vaan”, voegde de man mij nog in prachtig Twents toe. “Gelukkig spreek je zelf lekker ABN”, was mijn antwoord, waarop wij beiden smakelijk moesten lachen. Dat luchtte op, maar ik ging ’s middags toch met een bijzonder ongemakkelijk gevoel naar huis.
Dit artikel stond in het Onderwijsblad. Wil jij het blad ontvangen? Word lid!
